Dierbare herinnering

In december en januari jl. kregen we 2 keer een verdrietig bericht. Collega's waren in blijde verwachting. De één was ruim twintig weken zwanger en de ander ruim dertig weken. Maar het ging mis... Waarom? Deze vraag blijft vaak onbeantwoord omdat de artsen het ook niet weten.

Graag wilde ik iets voor ze maken, om ze te laten weten dat we aan hun denken. Het werden engelenvleugels met daaraan de naam van hun overleden kindje.



Van ijzerdraad vormde ik de vleugels en haakte 
met hele zachte wol een randje.  
Aan een dun voile lint naaide ik de letters van vilt. 
Tenslotte een klein voile lintje om het geheel op te hangen.



Rust zacht kleine Job.


De andere variant kan ik helaas nog niet laten zien
omdat wij het nog niet gegeven hebben. 
Maar dat gaat ongetwijfeld binnenkort gebeuren.


Reacties

  1. Mooi gebaar Corine, ik weet zeker dat het door de ouders gewaardeerd wordt!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor jouw lieve woorden. Ze vonden het ook echt lief van ons.

      Verwijderen
  2. Dat is een héél mooie muurdecoratie en knap dat je dat doet. Wat moet het ontzettend moeilijk zijn voor je collega's. Wat fijn dat ze dan een klein gebaar van troost mogen krijgen hierdoor.
    Groetjes, Sigrid

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat vreselijk verdrietig voor ze. En lief van jou dat je zoiets moois voor ze hebt gemaakt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja inderdaad, heel verdrietig. Dank je wel voor jouw lieve reactie.

      Verwijderen

Een reactie posten

Berichtjes vind ik altijd leuk.